لق شدن دندان ایمپلنت به دلیل عدم بهداشت دهان و دندان و پوکی استخوان

استفاده از ایمپلنت‌ها در دندانپزشکی بیشتر و بیشتر شده است و اگر شما تا حالا به آنها سر و کار نداشته‌اید، احتمالاً دیر یا زود به آنها نیاز خواهید داشت. زمانی که در مورد لق شدن روکش ایمپلنت‌ های صحبت می‌شود، ممکن است فکر کنید که سر و کار داشتن با ایمپلنت ‌های نگهداشته شده با سمنت که پیچ آن شل شده است کار دشواری است.

با وجود این که طراحی ایمپلنت در سال‌های اخیر به میزان زیادی پیشرفت کرده و شل شدن پیچ آنها اتفاقی است که به ندرت رخ می‌دهد اما واقعیت ساده این است که پیچ‌ها هنوز در برخی موارد شل می‌شوند. لازم به ذکر نیست که هنوز ایمپلنت‌های قدیمی وجود دارند که احتمال شل شدن پیچ آنها زیاد است.

احتمال لق شدن ایمپلنت در چه افرادی بیشتر است؟

• افرادی که بهداشت دهان و دندان را رعایت نمی‌کنند، عادات پارافانکشنال دارند، دندان قروچه می‌روند
• بیمارانی که احتمال شل شدن ایمپلنت‌ ها در دهان آنها زیاد است عبارتند از افراد که زیاد سیگار می‌کشند، افرادی که دیابت خود را به خوبی کنترل نمی‌کنند، افراد مبتلا به پوکی استخوان یا استئومالاسیا، افرادی که برخی داروها را مصرف می‌کنند و آنهایی که در گذشته محل ایمپلنت آنها در معرض پرتوافکنی بوده است.
• بیماران مبتلا به پری ایمپلنتیت (التهاب بافت‌های اطراف ایمپلنت). موکوزیت پری ایمپلنت بر لثه اثر گذاشته و معمولاً برگشت‌پذیر است. در صورتی که این عارضه تحت درمان قرار نگیرد، ممکن است تبدیل به پری ایمپلنتیت حاشیه‌ای شود که در آن استخوان اطراف ایمپلنت به صورت پیش‌رونده تحلیل رفته و اگر تحت درمان قرار نگیرد باعث جابجایی ایمپلنت می‌شود.

 علائم شل شدن ایمپلنت

• درد در هنگام عملکرد
• جابجایی پروتز / ایمپلنت

چرا پیچ‌های ایمپلنت‌ها شل می‌شوند؟

شل شدن پیچ‌های ایمپلنت غیرعادی نیست اما زمان تغییر کرده است. شل شدن پیچ‌های ایمپلنت‌ها عوامل مختلفی دارد:

 فلیرهای اجزای مختلف ایمپلنت‌ها متفاوت هستند (از چپ به راست، پایه تی، اباتمنت موقتی و ایمپرشن کوپینگ)

هم اباتمنت تی شکل و هم اباتمنت موقتی یک فلیر دارند که روی ایمپرشن کوپینگ یا هیلینگ اباتمنت قرار می‌گیرد. به همین دلیل، بیندینگ فقط زمانی اتفاق می‌افتد که‌ترمیم موقتی یا نهایی انجام شده باشد. پیچ ممکن است نشان دهد که به طور کامل پایین رفته است اما در واقع اباتمنت روی استخوان بسته شده است. برای کار کردن در این وضعیت، شما باید به ویژگی‌های استخوانی اطراف ایمپلنت توجه کنید و در صورت نیاز فلیر از روی اباتمنت برداشته زیرا از فیسکچر باریک‌تر است. اگر فلیر اباتمنت موقتی در فاز موقتی کاهش یافته است، دانستن این اطلاعات برای تکنسین در هنگام ساخت اباتمنت قطعی و نهایی ضروری است. ممکن است انجام رادیوگرافی برای تکنسین همراه با ایمپرشن نهایی ضرورت پیدا کند زیرا می‌تواند ویژگی‌های استخوان را از این طریق مورد بررسی قرار دهد.

 قطعات و اجزای ایمپلنت

قسمت‌های اصلی ایمپلنت از انتها تا ابتدای آن عبارتند از:

 شل شدن روکش ایمپلنت

اولین مرحله در بازیابی هر ایمپلنتی تعیین نوع دقیق ایمپلنت به کار رفته است تا بتوانید از اجزا و قطعات مناسب با آن در حل مشکل استفاده کنید. در حالی که اگر بیمار تحت مراقبت باشد، کاشت ایمپلنت کاری ساده است اما اگر ایمپلنت توسط پزشک دیگری کاشته شده باشد ممکن است در صورت نیاز به بازیابی آن با مشکلاتی مواجه شوید. اگر شما نمی‌توانید رکوردهایی پیدا کنید که نشان دهد ایمپلنتی که روی آن کار می‌کنید دقیقاً کجا کاشته شده است، کار شما به مراتب دشوارتر می‌شود زیرا این احتمال وجود دارد که ایمپلنت را اشتباه بگیرید. خوشبختانه بسیاری از سازندگان ایمپلنت‌ها واحدهای فنی دارند که در شناسایی ایمپلنت‌ها بر اساس رادیوگرافی مهارت دارند. گاهی اوقات من این کار را انجام می‌دهم، آنها با دقت ایمپلنت را شناسایی می‌کنند.

روش کار

در حالی که شما می‌توانید با ضربه روکش را از اباتمنت جدا کنید ممکن است با دو مشکل روبرو شوید – شکستگی اباتمنت اسکرو و آسیب‌دیدگی نخ‌های داخلی ایمپلنت. به دلیل وجود این خطرات احتمالی، ترجیح داده می‌شود که برای دسترسی به اباتمنت اسکرو از طریق برداشتن حفره دسترسی به تاج استفاده شود مانند یک دسترسی اندودنتیک. اگر روکش روی ایمپلنت بچرخد هیچ ارزشی نخواهد داشت. این می‌تواند به شناسایی محل پیچ کمک کند زیرا باید مرکز نقطه چرخش قرار گیرد. یادآوری این نکته ضروری است که در حالی که شما مواد را با استفاده از موادی مانند پنبه، موم یا تفلون روی اباتمنت اسکرو جایگذاری می‌کنید ممکن است دندانپزشکی قبلی از این مواد استفاده نکرده باشد.

زمانی که در تلاش برای پیدا کردن پیچ هستید بهترین ابزار این است که آن را زیاد نکشید. شما نمی‌خواهید به پیچ آسیب وارد کنید، این می‌تواند برداشتن پیچ را پیچیده‌تر یا وخیم‌تر کند و ممکن است به ایمپلنت هم آسیب وارد شود. در حالی که اگر شما و بیمار نتوانید روکش را حفظ کنید ناامید می‌شوید در صورتی که ایمپلنت آسیب ببیند یا خود ایمپلنت لق شود اوضاع بدتر خواهد شد.

 درمان

• در مواردی که ایمپلنت دندانی لق می‌شود، تنها راه درمان این است اجزای آن را بلافاصله درآورید تا از پیشروی آسیب‌دیدگی به سمت بافت‌های اطراف جلوگیری شود. روش “صبر کن و ببین” یا استفاده از اسپیلینت باید به کار برده شود.
• مشکل درآوردن ایمپلنت به شدت جابجایی و اجزای پروتز روی ایمپلنت بستگی دارد. به عنوان مثال، یک ایمپلنتی که خیلی لق شده است با پروتز یک واحدی آسان‌تر از برداشتن یک ایمپلنت لق شده سه واحدی با پروتزهای جزئی است.
• پس از بررسی دقیق وضعیت بالینی، پزشک عمومی باید در مورد برداشتن یا ارجاع بیمار به یک متخصص تصمیم‌گیری کند.

 اقدامات درمانی اولیه متداول

مدیریت ناراحتی‌های روانی و عملکردی بیمار برای موفقیت درمان عوارض از اهمیت زیادی برخوردار است.

• داروهای مسکن ضد درد برای کاهش درد پس از برداشتن ایمپلنت تجویز می‌شود.
• به بیمار در مورد تشخیص و علل لق شدن ایمپلنت در صورتی که قابل‌شناسایی باشد توضیح داده می‌شود. در مورد روش‌های درمانی آتی با بیمار تبادل‌نظر می‌شود. این ممکن است شامل تعویض فوری ایمپلنت با یک ایمپلنت دیگر باشد البته در صورتی که محل و استخوان مورد نظر برای کاشت ایمپلنت جدید مشکلی نداشته باشند.
• به بیمار در موزد لزوم استفاده از پروتزهای جدید روی ایمپلنت توضیح داده می‌شود.

برداشتن ایمپلنت

• ایمپلنت متحرک ممکن است به راحتی با چرخاندن آن در جهت عقربه‌های ساعت باز شود. چرخش با حداقل دررفتگی مفصل استخوان، آسیب‌دیدگی و وارد آمدن ضربه به بافت اطراف استخوان و بافت‌های نرم را کاهش می‌دهد. از یک درایور، آچاری که شمارنده گشتاور دارد یا انبرک برای برداشتن ایمپلنت استفاده کنید. اگر بافت نرم اطراف ایمپلنت قوی است، برای کاهش ناراحتی باید بیماری تحت بیهوشی موضعی قرار گیرد.
• اگر ایمپلنت یک واحد دندان مصنوعی جزئی ثابت را نگه داشته است، اجزای پروتز روی ایمپلنت که خراب شده‌اند باید برداشته شوند.
• برای دندان مصنوعی‌های جزئی ثابت که پیچ شده‌اند، باید مواد ترمیمی از روی کانال پیچ برداشته شده و پیچ آنها باز شود.
• برای دندان مصنوعی‌های جزئی ثابت که سمنت شده‌اند، باید دندان مصنوعی جزئی ثابت سوراخ شده و با از یک بردارنده روکش پنوماتیکی استفاده شود و مطمئن شوید که این کار باعث ضربه زدن به ایمپلنت‌های مجاور نمی‌شود.
• برداشتن ایمپلنت ممکن است به طراحی و سیستم ایمپلنت‌ها بستگی داشته باشد. به عنوان مثال، یک ایمپلنت شش ضلعی خارجی به یک اداپتور نیاز دارد اگر از آچاری که شمارنده گشتاور دارد برای برداشتن آن استفاده شود.
• بافت گرانولاسیون در صورت وجود باید قبل از اقدامات درمانی بعدی به دقت برداشته شود.

بیشتر بخوانید:

قیمت ایمپلنت دندان و عوامل اثرگذار بر هزینهمشکلات احتمالی ایمپلنت دندان؛پیشگیری و درمانبریج یا پل دندانی بر پایه ایمپلنت : مزایا و نحوه جایگذاریبهترین روش جایگزینی دندان های از دست رفتهایمپلنت دندان (کاشت) و حفاظت از بافت استخوانی فک : مزایا و مراحل